Θουκυδίδου Ιστορίαι, Βιβλίο 3, Κεφάλαιο 81



Θουκυδίδη, Κερκυραϊκά , Κεφάλαιο 81
Μετάφραση
[81.1] Οι μεν Πελοποννήσιοι αμέσως τη νύχτα και γρήγορα γρήγορα μεταφέρονταν προς την πατρίδα τους, (πλέοντας) κοντά στη στεριά. Και αφού μετέφεραν τα πλοία τους πάνω από τον ισθμό της Λευκάδας, για να μη γίνουν αντιληπτοί (από τους Αθηναίους) απομακρύνθηκαν.

 [81.2] Οι Κερκυραίοι όμως, όταν αντιλήφθηκαν ότι τα αθηναϊκά πλοία πλησίαζαν και ότι τα πλοία των εχθρών ήταν φευγάτα, αφού πήραν τους Μεσσηνίους που προηγουμένως ήταν έξω τους οδήγησαν στην πόλη και, αφού πρόσταξαν τα πλοία που επάνδρωσαν να πλεύσουν γύρω γύρω προς το Υλλαϊκό λιμάνι, ενόσω έκαναν τον περίπλου, σκότωναν όποιον από τους εχθρούς έπιαναν· και αφού αποβίβαζαν από τα πλοία όσους (ολιγαρχικούς) έπεισαν να επιβιβαστούν τους θανάτωναν, και αφού ήρθαν στο Ήραιο, έπεισαν περίπου πενήντα άνδρες από τους ικέτες να δεχτούν να δικαστούν και τους καταδίκασαν όλους σε θάνατο.

[81.3] Οι περισσότεροι όμως από τους ικέτες, όσοι δεν πείστηκαν, καθώς έβλεπαν αυτά που γίνονταν, σκότωναν ο ένας τον άλλο εκεί μέσα στο ναό, και μερικοί κρεμιούνταν από τα δέντρα (που βρίσκονταν στο ιερό), ενώ άλλοι απαγχονίζονταν όπως μπορούσε ο καθένας.

[81.4] Και για εφτά ημέρες, που παρέμεινε ο Ευρυμέδοντας με τα εξήντα πλοία, οι Κερκυραίοι σκότωναν από τους συμπολίτες τους όσους λογιάζονταν ότι ήταν εχθροί τους, και μολονότι ισχυρίζονταν ότι τιμωρούσαν αυτούς που προσπαθούσαν να καταλύσουν τη δημοκρατία, μερικοί σκοτώθηκαν και εξαιτίας προσωπικής έχθρας και άλλοι σκοτώθηκαν από τους οφειλέτες τους, για χρήματα που τους οφείλονταν.

[81.5] Και διαπράχθηκαν κάθε είδους φόνοι και τίποτα δεν παραλείφθηκε που να μην έγινε απ’ όσα συνηθίζεται να γίνονται σε τέτοιες περιστάσεις και ακόμα περισσότερα. Και ο πατέρας σκότωνε το παιδί του και (οι ικέτες) απομακρύνονταν με τη βία από τα ιερά και σκοτώνονταν μπροστά σ’ αυτά, μερικοί άλλοι εξάλλου, αφού περικλείστηκαν με τοίχο, πέθαναν μέσα στο ναό του Διονύσου.



Σχολιασμός
  1. Οι δημοκρατικοί Κερκυραίοι ενισχύονται από την άφιξη του αθηναϊκού στόλου, ο οποίος προστέθηκε στη δύναμη του Νικόστρατου. Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με την εσπευσμένη αποχώρηση των Λακεδαιμονίων αναζωπυρώνει τα πολιτικά πάθη,  αναπτερώνει το ηθικό των Κερκυραίων δημοκρατικών και  τους δίνει τη δυνατότητα στους  να επιδοθούν σε πρωτοφανείς θηριωδίες εις βάρος των ολιγαρχικών.
  2. Οι Κερκυραίοι δημοκρατικοί εκδηλώνουν τα πιο ταπεινά τους ένστικτα εναντίον των πολιτικών τους αντιπάλων. Σκότωσαν τους ολιγαρχικούς που είχαν επανδρώσει τα τριάντα Κερκυραϊκά πλοία, οδήγησαν σε δίκη-παρωδία ολιγαρχικούς ικέτες και στη συνέχεια τους σκότωσαν, εκτέλεσαν τους συμπολίτες τους που θεωρούσαν εχθρούς του πολιτεύματος και χρησιμοποιώντας το πρόσχημα της απειλής κατά του δημοκρατικού πολιτεύματος σκότωσαν συμπολίτες τους με τους οποίους είχαν απλώς προσωπικές και οικονομικές διαφορές.
  3. Οι δημοκρατικοί συμπεριφέρονται  με δόλο αλλά και απίστευτη αναλγησία στους ολιγαρχικούς συμπολίτες τους που δέχτηκαν να τους βοηθήσουν στον αγώνα τους για τη σωτηρία της πόλης. Κάποιοι ολιγαρχικοί αρνούνται να δικαστούν στις δίκες-παρωδίες και προτιμούν να δώσουν οι ίδιοι τέλος στη ζωή παρά να έχουν ένα ατιμωτικό και εξευτελιστικό θάνατο.
  4. Στο κεφάλαιο 81 περιγράφονται κάποιες από τις τραγικότερες στιγμές του εμφυλίου πολέμου: φρίκη, κατάλυση κάθε έννομης τάξης και ηθικής αρχής, φυσική και ψυχολογική βία, επικράτηση του ατομικού συμφέροντος, η εξαχρείωση των ανθρώπων,  η αποδυνάμωση των θεσμών και ο ευτελισμός της ανθρώπινης αξιοπρέπειας κυριαρχούν σ'αυτές τις στιγμές.
  5. Μέσα από την περιγραφή της εμφύλιας διαμάχης ο Θουκυδίδης υπηρετεί τον στόχο που είχε θέσει εξ'αρχής: συγγράφει Ιστορία για την κατανόηση των γεγονότων του παρελθόντος που θ'αποδειχθούν χρήσιμα και στο μέλλον. Ο πόλεμος που διαφθείρει τους ανθρώπους, η διάσπαση της κοινωνικής συνοχής, η υποταγή του ανθρώπου σε ευτελείς επιδιώξεις, η αδικία και  η βαναυσότητα του πολέμου, η απώλεια των ιδανικών είναι διαπιστώσεις και γεγονότα που έχουν διαχρονική αξία και φανερώνουν τη συμπεριφορά και το χαρακτήρα του ανθρώπου σε περιόδους εμφύλιων σπαραγμών.
  6. Ο Ευρυμέδοντας παρουσιάζεται ανεύθυνος, ανάλγητος και αδιάφορος για τα όσα διαδραματίζονται στην Κέρκυρα. Σε αντίθεση με τον Νικόστρατο που ήταν άνθρωπος ικανός με πείρα, ευστροφία και διαλλακτικότητα αλλά πάνω απ'όλα μετριοπαθής και ανθρωπιστής, ο Ευρυμέδοντας δείχνει πρωτοφανή απάθεια για τα  τραγικά  γεγονότα της Κέρκυρας.Είτε από απροθυμία είτε για πολιτικούς και προσωπικούς λόγους αρνείται να παρέμβει για να εκτονώσει την κατάσταση και γίνεται απλός θεατής ακραίων και βίαιων γεγονότων.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΡΑΨΩΔΙΑ Ζ 369-529

Η ΑΝΝΑ ΤΟΥ ΚΛΗΔΟΝΑ

Ευριπίδη Ελένη-Β επεισόδιο, 4η σκηνή