Κάπου ν΄ανήκεις-Πρώτες εργασίες

Με αφορμή την παγκόσμια ημέρα παιδικού βιβλίου αύριο, ξεκινάμε από σήμερα να παρουσιάζουμε κάποιες από τις εργασίες των μαθητών του Β5 για το βιβλίο του Φ. Μανδηλαρά "Κάπου ν΄ανήκεις" που διαβάσαμε στην τάξη. Η εκπόνηση εργασιών συνεχίζεται ......

Τελικά δεν είναι καθόλου εύκολος να είσαι αόρατος. Και το λέω αυτό επειδή για να είσαι πρέπει να ταυτίζεσαι με το πλήθος. Πρέπει να ακολουθείς τους άλλους και να είσαι ίδιος με αυτούς. Δεν μπορείς να είσαι διαφορετικός ή να κάνεις ό,τι θέλεις χωρίς να ξεχωρίσεις και να σχολιαστείς. Κι αν τολμήσεις να κάνεις ή να πεις το αντίθετο από τους πολλούς, τότε γίνεσαι μισητός και όλοι σε αντιπαθούν. Για να είσαι αόρατος πρέπει να μην έχεις τη δική σου προσωπικότητα και στυλ, πρέπει να ακολουθείς το κοπάδι. Π.Χ.

Όλοι οι άνθρωποι έχουν την ανάγκη ν΄ανήκουν κάπου. Είτε σε μια παρέα φίλων είτε σε ένα μεγαλύτερο σύνολο. Αυτό το νιώθουμε γιατί είναι ωραίο να είσαι με άτομα που έχουν τα ίδια τα πιστεύω και έχουν τον ίδιο τρόπο σκέψης. Ακόμα αυτό σε κάνει να νιώθεις πιο δυνατός και να έχεις μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση γιατί ξέρεις ότι έχεις κάποιους δίπλα σου που θα σε στηρίξουν και θα σε βοηθήσουν. Ακόμα, σε κάνει να νιώθεις πως δεν είσαι αόρατος μέσα στον κόσμο σου και σου δίνει τη δυνατότητα να μπορείς να κάνεις πράγματα χωρίς να υπάρξουν μεγάλες συνέπειες, αφού θα σε καλύψουν αυτοί που είναι μαζί σου. Για να ανήκει όμως κάπου, σε ένα σύνολο, πρέπει να θυσιάσεις άλλα πράγματα και κυρίως την ιδιαιτερότητα σου. Π.Χ. 

Ο Γιάννης, όπως παρουσιάζεται στο βιβλίο, έχει καλύτερη σχέση με τη μητέρα του από ό,τι με τον πατέρα του. Η μαμά του Γιάννη τον υποστηρίζει σχεδόν  σε κάθε καβγά με τον μπαμπά του ενώ ο μπαμπάς του φαίνεται ότι δεν είναι σε θέση να κατανοεί τα πράγματα που απολαμβάνει ο γιος του. Στη σημερινή εποχή ένας έφηβος θέλει οι γονείς του να τον καταλαβαίνουν και να μη φέρνουν μεγάλες αντιρρήσεις στις αποφάσεις του. Τέλος θέλει οι γονείς του να μην ασχολούνται όλη την ώρα μαζί του γιατί συνήθως θέλει τον προσωπικό του χώρο. Β.Σ.

Δεν είναι καθόλου εύκολο για κάποιον να βγάλει την οπαδική του φανέλα. Οι οπαδοί θεωρούν την ομάδα που υποστηρίζουν ως μέλος της οικογένεια τους και γι΄αυτό τους είναι πολύ δύσκολο να την εγκαταλείψουν. Κάθε οπαδός δένεται με την ομάδα που υποστηρίζει και γι’ αυτό είναι πολύ δύσκολο να την αποχωριστεί.  Ομάδα και οπαδός μοιράζονται τη χαρά της νίκης και την απογοήτευση της ήττας. Έτσι δημιουργούνται άθραυστοι δεσμοί μεταξύ της ομάδας και του οπαδού. Β.Σ. 

Η αφήγηση δίνεται μέσα από δύο οπτικές γωνίες, του Γιάννη και της Ανθής. Ο συγγραφέας με τον τρόπο αυτό επιδιώκει να προκαλέσει το ενδιαφέρον των αναγνωστών και να εντείνει την αγωνία τους. Ο Γιάννης αφηγείται την ιστορία του και τη σχέση του με το ποδόσφαιρο στην Ανθή και βλέπουμε πως ο καθένας έχει διαφορετικές απόψεις για το συγκεκριμένο θέμα. Μάλιστα η Ανθή με την αφήγηση της μας ανοίγει τους πνευματικούς μας ορίζοντες και  καταφέρνει να περάσει τα σωστά μηνύματα με τις σκέψεις, τους προβληματισμούς και τις απόψεις της. Άλλωστε, αν είχαμε την αφήγηση μόνο το Γιάννη και δεν υπήρχε ο διάλογος με την Ανθή, το βιβλίο θα γινόταν κουραστικό για τον αναγνώστη. Τέλος, ο συγγραφέας με τον τρόπο αυτό καταφέρνει να κάνει το περιεχόμενο του βιβλίου πιο οικείο και φιλικό προς τον αναγνώστη, καθώς σπάει τη μονοτονία της αφήγησης. Α.Τ.